آجرکاری تزیینی در معماری معاصر

آجرکاری از دیرباز به عنوان یک هنر برجسته در معماری جهانی، دارای اصالت و پیشینه ای غنی می باشد. هنر آجرکاری در معماری معاصر ایران منجر به بروز سبک ها و شکل های جدید و خاصی از تزیینات اجری شده است. آجر کاری تزیینی در دوره های معاصر جهانی، سبب شد تا ترکیب، تلفیق و تأثیرپذیری آن ها از یکدیگر، شکل‌ ها و بیان ‌های تصویری متفاوت و تازه ای به بناها و ساختمان ها ببخشد.
آجرکاری تزیینی بخش جدا ناپذیر از بناها و معماری معاصر در هر فرهنگی می باشد. این موضوع در کشور ما جایگاه محکم و ارزشمندی دارد. هنر اجرکاری در فضای داخلی نماها و در نمای خارجی بناها و ساختمان ها، زمینه پیوند گسترده دیگر هنرها را با معماری برقرار کرده است.
خلاقیت در به کارگیری آجر برای ساخت ساختمان های منحصر به فرد در معماری معاصر، در هیچ مصالح و فنون دیگری با یک چنین ذوق و آگاهی همراه نبود. بنابراین اجرنما، فنون و طرح و نقش، از یک طرف و ارتباطات یا تلاقی های فرهنگی از سوی دیگر، مجموعه‌ای از ارزشمندترین و متنوع ترین هنرهای تزیینی را برای هنر آجرکاری در دوره‌های تاریخی جهان ایجاد کرده است. طرح ها و نقش های مختلف و متنوع تزیینات معماری معاصر، از جمله گل و گیاه، شکل های هندسی و کتیبه ها سبب شد که مهندسان و معماران در ساخت بناها و سازه ها، خلاق بوده و در لایه‌ های مختلف، آن ها را به نمایش گذارند.
با نگاهی به تاریخ معماری متوجه می شویم که عصر گسترش آجرکاری تزیینی در معماری معاصر از دوره سلجوقیان آغاز شد، و از همین دوره از ایران تا سواحل مدیترانه و حتی آفریقا توسعه یافت و همچنین در معماری مصر و سوریه نفوذ پیدا کرد. در دوره های عصر قاجار و پهلوی اول آنچه بیشتر خود را در معماری معاصر نشان داد، طرح و نقش هایی تازه بود که تحت تأثیر معماری غرب به شکل فزاینده ‌ای نمایان شد و در کنار گنجینه‌های ارزشمند تاریخی قرار گرفت. در واقع همه این طرح و نقش‌های آجری تزیینی در معماری معاصر، از گذشته، جزء میراث ارزشمند تاریخی و فرهنگی کشورها قرار گرفته است.
ارزش های هنری تزیینات و آرایش بناهای آجری را، از جنبه های خاص می‌توان در تعامل و تقابل فرهنگ ها و اقوام مختلف دانست.