هرچند از لحاظ اقتصادی امکان حذف کامل هیچ یک از شروط لازم برای شوره وجود ندارد ولی به سادگی می توان با کاهش این شروط از ایجاد شوره جلوگیری کرد:

۱٫ کاهش سولفات های قلیایی در رس تشکیل دهنده آجر، ملات و دوغاب سیمان
کاهش سولفات های قلیایی رسی که در آجر به کار برده می شود:
رسی که در پخت آجر به کار برده می شود اغلب دارای سولفات های قلیایی است. جهت خنثی کردن سولفات های قلیایی از کربنات باریم استفاده می شود.جدیدترین آجرهای رسی دارای کربنات باریم هستند.کربنات باریم سولفات های قلیایی را غیرقابل حرکت و نامحلول می کند و به این طریق از ایجاد شوره بر سطح دیوارهای آجری جلوگیری می کنند.

۲٫کاهش سولفات های قلیایی درملات و دوغاب سیمان
استفاده از سیمان با مواد قلیایی کم احتمال ایجاد شوره بر روی دیوار را کاهش خواهد داد.
کاهش سولفات های قلیایی در شن ودر آب استفاده شده در ملات و دوغاب سیمان شن های آلوده با سولفات های قلیایی سبب ایجاد شوره می شوند. لذا شن های شسته شده ای که حامل سولفات های قلیایی نباشند، احتمال ایجاد شوره را کاهش خواهند داد.آب استفاده شده در ملات و دوغاب سیمان می تواند آلوده به سولفات های قلیایی باشد لذا تاحد امکان باید از آب شیرین و بدون نمک استفاده کرد.

۳٫ جلوگیری از نفوذ آب به داخل دیوار بنایی
کاهش نفوذ آب به داخل دیوار با معماری خوب و ساخت باکیفیت قابل تحقق است. به این منظور می توان موارد زیر را جهت کاهش نفوذ آب به داخل ساختمان در هنگام ساخت رعایت کرد.

  • الف: استفاده از حداقل آب مورد نیاز هنگام ساخت دوغاب و سیمان.
  • ب: استفاده از سایه بانها یا درب پوش های سنگی روی دیوارها
  • ج: استفاده از مواد پوششی بر روی نمای ساختمان برای ضد آب کردن آن
  • د: عایق بندی (توسط ایزوگام) در قسمت پایینی دیوار که با زمین مرتبط است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.